eRESTAURANT NFC

İnşaat: ilkel kilise

(La costruzione: la chiesa primitiva)

(The construction: the primitive church)

Giustiniano Partecipazio tarafından yaptırılan San Marco'ya adanan ilk kilise, geleneğe göre Mısır'da İskenderiye'de iki Venedikli tüccar tarafından çalınan San Marco kalıntılarını barındırmak için 828'de Doge Sarayı'nın yanına inşa edildi: Buono da Malamocco ve Rustico da Torcello. Bu kilise, San Marco bazilikasının kuzeyindeki mevcut Piazzetta dei Leoncini'ye uygun olarak inşa edilen Bizans azizi Theodore'a (adı Venedikliler Tòdaro tarafından telaffuz edildi) adanmış önceki palatin şapelinin yerini aldı. İlk Campanile di San Marco'nun da geçmişi 9. yüzyıla kadar uzanıyor.

İnşaat: sonraki rekonstrüksiyonlar

(La costruzione: le ricostruzioni successive)

(The construction: subsequent reconstructions)

İlkel San Marco kilisesinin yerini kısa süre sonra şimdiki yerde bulunan ve 832'de inşa edilen yenisi aldı; Ancak bu, 976'daki bir isyan sırasında alevler içinde kaldı ve daha sonra 978'de Pietro I Orseolo tarafından yeniden inşa edildi. Mevcut bazilika, önceki binanın boyutlarını ve düzenini oldukça sadık bir şekilde izleyen başka bir yeniden yapılanmaya (1063'te Doge Domenico Contarini tarafından başlandı ve Domenico Selvo ve Vitale Falier tarafından devam edildi) dayanıyor. Özellikle, bir bütün olarak mimari form, şehrin ikinci en önemli kilisesi ve imparatorluk türbesi olan Konstantinopolis Kutsal Havariler Bazilikası'na (Osmanlı'nın fethinden birkaç yıl sonra yıkılan) çok yakındır. Yeni kutsama 1094'te gerçekleşti; Efsane aynı yıl, San Marco'nun cesedinin bazilikasının bir sütunundaki mucizevi keşfi, daha sonra unutulmuş bir yerde, çalışmalar sırasında gizlenmiş olarak yerleştirir. 1231'de bir yangın San Marco Bazilikası'nı harap etti ve hemen restore edildi.

İnşaat: dekorasyon

(La costruzione: la decorazione)

(The construction: the decoration)

Bazilikanın iç kısmının altın mozaik dekorasyonu 12. yüzyılın sonunda neredeyse tamamlanmıştı. On üçüncü yüzyılın ilk yarısında, batı kolunun tamamını çevreleyen ve bir cephe inşası için koşullar yaratan bir vestibül (genellikle atriyum olarak adlandırılan narteks) inşa edildi (o zamandan önce, bazilikada olduğu gibi dış cephe açık tuğlaydı). Murano'nun fotoğrafı). Sonraki yüzyıllarda bazilika, Doğu'dan gelen ticaret gemileriyle Venedik'e getirilen sütunlar, frizler, mermerler, heykeller, altınla sürekli zenginleşti. Çoğunlukla çıplak malzeme meselesiydi, yani eski yıkılmış binalardan elde edildi. Özellikle, Dördüncü Haçlı Seferi (1204) sırasında Konstantinopolis'in yağmalanmasından elde edilen ganimetler, bazilikanın hazinesini zenginleştirdi ve büyük prestijli mobilyalar sağladı.

İnşaat: dekorasyon, müteakip müdahaleler

(La costruzione: la decorazione, interventi successivi)

(The construction: the decoration, subsequent interventions)

1200 yılında, meydanın görünümünü değiştiren çalışmaların bir parçası olarak, kubbeler Bizans ve Fatımi yapım teknikleriyle yükseltilmiştir: en eski orijinal kubbelerin üzerine, üzerine mozaik kaplama yapılabilen kurşun levhalarla kaplı ahşap yapılardır. kilisenin içinde hayran kaldı. Sadece 15. yüzyılda, cephelerin üst kısımlarının dekorasyonu ile bazilikanın mevcut dış görünüşü tanımlandı; buna rağmen yüzyıllar boyunca maruz kaldığı çeşitli sanatsal deneyimler arasında tek ve tutarlı bir bütün oluşturmaktadır. Son olarak, Vaftizhane ve Sant'Isidoro di Chio Şapeli (XIV yüzyıl), kutsallık (XV) ve Zen Şapeli (XVI) inşa edildi. 1617 yılında ise içerideki iki sunağın düzenlenmesi ile bazilikanın tamamlandığı söylenebilir.

İnşaat: önemli rakamlar

(La costruzione: le figure chiave)

(The construction: the key figures)

Bir devlet kilisesi olarak, bazilika doge tarafından yönetiliyordu ve San Pietro kilisesinde sandalyesi olan patriğe bağlı değildi. Doge, primicerium tarafından yönetilen bir dük din adamını atadı. Sadece 1807'den itibaren San Marco resmen bir katedral oldu. Bazilikanın idaresi, merkezi Procuratie olan San Marco Procurators olan Venedik Cumhuriyeti'nin önemli bir sulh hakimine emanet edildi. Tüm inşaat ve restorasyon işleri ustabaşı tarafından yönetildi: Jacopo Sansovino ve Baldassare Longhena gibi büyük mimarlar bu pozisyonu işgal etti. San Marco ve proto savcıları hala var ve geçmişte olduğu gibi Patrikhane için aynı görevleri yerine getiriyorlar.

İnşaat: koruma

(La costruzione: la conservazione)

(Construction: conservation)

19. yüzyılın sonunda (1865-1875) Bazilika'daki restorasyon çalışması, içerdiği eserlerin korunma durumu ve Zen Şapeli ve Vaftizhane içindeki büyük mozaik bölümlerinin kaybolması konusunda gerçek bir kültürel tartışma yarattı. Böylece, 1881'den 1893'e kadar, Venedik'in en ünlü yayıncılarından biri olan Ferdinando Ongania, kendisini Venedik'teki La Basilica di San Marco adlı bir eserin yaratılmasına adadı. Bazilika'yı benzersiz kılmak, böylece gelecekte herhangi bir restorasyon çalışmasının çalışmasında belgelenen durumla karşı karşıya kalmasıydı.

dış: açıklama

(L'esterno: descrizione)

(The exterior: description)

Dışarıdan, üç farklı sicile bölünmüş - alt kat, teras, kubbeler - genişlik hakimdir, çünkü Venedik gibi kumlu bir zemine dayanan bir şehirde, daha dengeli bir ağırlığa sahip genişlikte binalar inşa etme eğilimi vardı. Aslında 76,5 metre uzunluğunda ve 62,60 metre genişliğinde (transeptte), merkezi kubbe ise 43 metre yüksekliğindedir (iç kısımda 28,15). Cephenin iki düzeni vardır, biri iç atriyuma açılan beş büyük yaylı portal tarafından işaretlenen zemin katta. Ortadaki anıtsal anlamda dekore edilmiştir. İkinci düzen, yürünebilir bir teras oluşturur ve dört kör kemere ek olarak, quadriga'yı barındıran bir sundurmanın açıldığı merkezi bir kemere sahiptir.

Dış cephe: cephe

(L'esterno: la facciata)

(The exterior: the facade)

Mermer cephe 13. yüzyıla kadar uzanmaktadır. Yerleştirilen mozaikler, kısmalar ve çok miktarda heterojen malzeme vardı. Bu, çok biçimli açıklıklar ve hacimlerin oynaması nedeniyle karmaşık ışık gölge efektleriyle birleştirilen karakteristik polikromiyi verdi. Uçlardaki iki giriş kapısı, belki de San Marco'nun şehadetinin gerçekleştiği Mısır'daki İskenderiye'yi hatırlamayı amaçlayan Arap esinli, kıvrımlı kemerli alınlarla yapılmıştır. Giriş kapılarında Bertuccio, kuyumcu ve Venedikli bronz döküm ustasını çalıştırdı.

Dış: bronz kapılar

(L'esterno: le porte bronzee)

(The outside: the bronze doors)

Bronz kapılar farklı dönemlere aittir: güneyde Porta di San Clemente Bizans'tır ve 11. yüzyıla kadar uzanır; belirsiz üretimin merkezi olanı, 12. yüzyıla kadar uzanır; tali kapılar sonradan yapılmış ve antik tarzda dekore edilmiştir. Antik çağda güneye bakan yan cephede, Doge Sarayı'nın yakınında bulunan giriş ve Venedik'e girilen iskele olan Porta da Mar açılır.

Dış: dış cephenin mozaikleri

(L'esterno: i mosaici della facciata esterna)

(The exterior: the mosaics of the external facade)

Cephedeki mozaikler arasında 13. yüzyıl orijinallerinden geriye kalan tek şey, soldaki ilk portalin, San Marco'nun cesedinin bazilikaya girişini temsil eden Sant'Alipio portalı. sonra. Hasar gören diğerleri, on yedinci ve on dokuzuncu yüzyıllar arasında, merkezi portalın üzerindeki mozaik dışında, azizin Mısır İskenderiye'de keşfinden bu yana ana konu olarak azizin vücuduna sahip olan orijinal konuları koruyarak yeniden inşa edildi. 829'da iki Venedikli tüccarın, kutsal kalıntıların şehre gelişi ve müteakip birikmeleri üzerine gerçekleşen olay.

Dış kısım: çerçeve

(L'esterno: la lunetta)

(The outside: the bezel)

Merkezi portalın lunet'i, Romanesk dönemindeki tipik Batı geleneğine göre, bir Son Yargı ile dekore edilmiştir, bir dizi Peygamberi, kutsal ve sivil Erdemleri, Alegorileri gösteren farklı boyutlarda üç oyma kemerle çerçevelenmiştir. aylar, El Sanatları ve hayvanlar ve meleklerle diğer sembolik sahneler (yaklaşık 1215-1245). Bu kabartmalar oryantal önerileri ve Lombard Romanesk'i (Wiligelmo'nun eserleri gibi) karıştırır, ancak yerel işçiler tarafından yapılmıştır. Çiçekli Gotik tarzda dekore edilmiş üst düzenin kıvrımlı kemerlerinden, kardinal ve teolojik erdemlerin heykelleri, dört kutsal savaşçı ve St. Mark şehri izliyor. Merkezi pencerenin kemerinde, San Marco'nun altında, kanatlı aslan, üzerinde "Pax tibi Marce Evangelista meus" yazan kitabı gösterir.

Dış kısım: quadriga

(L'esterno: la quadriga)

(The exterior: the quadriga)

Konstantinopolis sanat eserleri arasında en ünlüsü, Venedikliler tarafından IV. Haçlı seferi sırasında başkent Konstantinopolis Hipodromu'ndan çalınan, kökeni belirsiz, yaldızlı ve gümüşlü bronzdan ünlü atlarla temsil edilir. 'Doğu Roma İmparatorluğu ve bazilikanın merkezi portalının üstüne yerleştirildi. Antik çağın zafer taklarını süsleyen pek çok kuadrigadan dünyada tek kalan bu. 1977'de başlayan uzun restorasyondan sonra, San Marco'nun atları, bazilikanın içindeki San Marco Müzesi'nde tutulur, balkondaki kopyaları değiştirilir.

Dış: Aquitaine sütunları

(L'esterno: i pilastri aquitani)

(The exterior: the Aquitaine pillars)

Piazza San Marco'dan Doge Sarayı'nın kapısına doğru ilerlerken, sol tarafta bazilikanın güney cephesinden çok uzakta olmayan, zengin bir şekilde dekore edilmiş "acritani" adı verilen iki uzun dörtgen sütun görebilirsiniz. Vaftizhane'ye giden yolun iki yanında yer alırlar ve muhtemelen bu yere 13. yüzyılın ortalarında yerleştirilmiştir. Sütunlar, Venedik Cumhuriyeti'nin doğu savaşlarında kazandığı zaferlerin (doğudan savaş ganimeti olarak getirilen) zafer anıtları olarak kıyıdan da açıkça görülebilir. Kesin bir işlevi yokmuş gibi görünen Piazzetta panoramasındaki konumları, yüzyıllar boyunca dahil olduğu çeşitli savaşlar sırasında Venedikliler tarafından biriktirilen, değerlerini kabul eden, ancak artık boş alanları olmayan değerli eserlerin gerçek bolluğundan kaynaklanmaktadır. Bazilikanın içinde veya cephesinde, onları bugün hayran kalabilecekleri bir yere yerleştirmeye karar verdiler. Adı, Venedik'e varışlarından yüzyıllar sonra bilinen ve iki sütunun 1258'de Acri'nin düşüşünden sonra Pietra del Bando ile birlikte Venedik'e getirilmesini istediği efsaneden geliyor. Çağdaş dönemin kaynaklarından Acre'nin düşüşüne kadar, ne Sütunlardan ne de Bando Taşından hiç bahsedilmediği anlaşılıyor. Akka'nın fethinden sonra Sütunların aidiyetine yapılan atıflar ancak çok geç tarihlerde, yani 16. ve 17. yüzyıllarda, yani olaylardan çok sonraki bir devirde bulunur. Bu, birkaç yıl öncesine kadar, kökenlerinin kökeni hakkında yeterince şüphe ve kafa karışıklığı yarattı, çünkü iki sütunun incelenmesinden bile bir menşe yerini belirlemeye izin verecek önemli bir unsur bulmak mümkün değildi. 1960 yılında İstanbul'un Saraçhane semtinde yeni kentsel arterlerin inşası için yapılan büyük çalışmalar sırasında, nişlerin taçlarını oluşturan büyük mermer bloklar ve bir tonoz boyunca uzanan anıtsal bir yazıtın parçaları gün ışığına çıkarıldı. nişlerin kemerlerine. Bu, San Poliecto kilisesine ithaf edilen bir özdeyişin o yazıtta bölümlerinin tanınmasına yol açtı. [8] Bu kazılardan, ilk arkeolojik kampanya sırasında, şekil, boyut ve süslemenin çoğuna göre Venedik'teki Akritan sütunlarınınkilere tekabül eden büyük bir sütun başlığı bulundu. İncelikle işlenmiş, kanatlı palmet, tavus kuşu, üzüm gibi Sasani motiflerini, dağıtım netliği ve ustaca bir hassasiyetle işlenmiş; batı sanatsal panoramasında doğu süslemelerinin tanıtımının ilk kanıtlarından birini temsil ediyorlar.

Dış: yasağın taşı

(L'esterno: la pietra del bando)

(The exterior: the stone of the ban)

Meydana doğru köşede yasağın taşı, Suriye'den porfirden kesilmiş bir sütun, Cumhuriyet komutanının yasaları ve vatandaşlık bildirimlerini okuduğu. Taş, 1902'de çan kulesinin enkazından kırıldı.

Dış: tetrarklar

(L'esterno: i tetrarchi)

(The outside: the tetrarchs)

1204'te Konstantinopolis'in yağmalanmasından sonra Venedik'e transfer edilen, üçüncü yüzyılın sonlarına tarihlenen eser. Yaklaşık 130 cm yüksekliğinde kırmızı somaki bir blokta, "tetrarchs", yani iki sezar ve iki ağustos (Roma imparatorluğunun imparator Diocletian tarafından reformuyla bölündüğü parçaların her biri için bir sezar ve bir ağustos). Sanat tarihçileri arasında heykelin iki tetrarşiden hangisine atıfta bulunduğu konusunda hala devam eden bir tartışma var. Bunun yerine popüler bir efsaneye göre bu heykel, bazilika azizi tarafından içeride tutulan ve onun tarafından taşlaştırılan ve daha sonra Venedikliler tarafından Porta della Carta'nın yanına duvarla kapatılan hazinesini çalmaya niyetli olan dört hırsız tarafından şaşırtıldı. Hazine köşesi.

Dış: narteks

(L'esterno: il nartece)

(The outside: the narthex)

Narteks, loş ışığıyla ziyaretçiyi, Eski Ahit'teki kubbelerin mozaikleriyle temsil edilen bazilikada tasvir edilen İncil'i hazırlayan yaldızlı iç mekanın yoğun atmosferine hazırlar. Ana konular Yaratılış ve Nuh, İbrahim, Yusuf, Musa'nın hayatlarından bölümlerdir. Vaftizhane ve Zen Şapeli güney cephe kapatılarak elde edildiğinden atrium iki odadan oluşmaktadır. Atriyumun mozaikleri, diğer şeylerin yanı sıra altı küçük kubbe içerir: Yaratılış, İbrahim, Yusuf ve Musa'nın üç küçük kubbesi. Kubbelerin mozaikleri, kurtuluş tarihinin evrelerini tanımlayan ipliği takip ederek, insanların düşüşünden sonra, Mesih'te gerçekleşmesinden önce, hayatı ve gizemleri kutlanan İsa'nın gelişini bekleme zamanını "işaretler". bazilikanın iç mozaiklerinde. [10] İbrahim'in kubbesinde ana karakter, cennetten bir el ile temsil edilen, Tanrı ile konuşurken dört kez tasvir edilmiştir. Musa'nın kubbesinde, Nil'den kurtarıldı, halkının kurtarıcısı oldu çöl boyunca ve Kızıldeniz'in ötesinde vaat edilen topraklara.

Dış kısım: Narteks, Yaratılış veya Yaratılış kubbesi

(L'esterno: il nartece, cupola della Genesi o della Creazione)

(The exterior: the narthex, dome of Genesis or Creation)

Yaratılış veya Yaratılış kubbesinde, göğün ve yerin yaratılmasıyla başlayan yirmi altı sahne vardır. Yedinci günün kutsama sahnesi "ilk altı günün altı meleğiyle çevrili Tanrı'yla birlikte" nadir görülen bir sahnedir. Havva'nın Adem'in kaburga kemiğinden yaratılması, yılanın ayartılması, Dünya Cennetinden kovulması ve diğer özellikler İlk üç şapelin mozaikleri 1220 ile 1240 yılları arasında yapılmıştır. Uzun bir çalışma kesintisinden sonra, San Salvador kilisesinde Venedikli mozaikçilerden oluşan ekiplerin kullanılması nedeniyle inşaat alanı, kilisenin dekorasyonu ile yeniden açılmıştır 1260-1270 civarında son kubbeler.

Dış kısım: narteks, portalin yanındaki nişler

(L'esterno: il nartece, le nicchie accanto al portale)

(The exterior: the narthex, the niches next to the portal)

Kiliseye açılan portalin yanında, Theotókos'u, Havarileri ve alt kayıtta Evangelistleri temsil eden mozaiklerin barındırıldığı bazı nişler vardır. Bu mozaikler, kilisenin ilk dekoratif kampanyasının bir parçası olup, apsiste şehrin dört koruyucusu (San Pietro, San Nicola, San Marco ve Sant'Ermagora) ile mozaiği ve Biriktirme'nin parçalarını da içeren mozaik. güney tetrapilde bulunur. papaz evinin doğusunda, tümü 11. yüzyılın son çeyreğine, yani Doge Domenico Selvo dönemine tarihlenmektedir. Theotokos ve Havarilerin figürleri bir Bizans atölyesine ait gibi görünürken, Evanjelistlerin figürleri (belki biraz sonra) onları Venedikli zanaatkarların tarzına yaklaştıran karakterlere sahiptir. Dil, Sakız Adası'ndaki Neà Monì kilisesinin mozaiklerinde en yüksek sonucu alan Bizans'a benzer.

iç: giriş

(L'interno: introduzione)

(The interior: introduction)

Bazilikanın planı bir Latin haçıdır, ancak ilk bakışta Yunan gibi görünse de, merkezde ve haç eksenleri boyunca dağıtılmış ve kemerlerle birbirine bağlanan beş kubbe ile (zamanın Kutsal Havariler kilisesinde olduğu gibi) Justinianus, Venedik bazilikası için belirgin bir model). Her kolda üçer adet olan nefler, kubbeleri destekleyen masif sütunlara doğru akan revaklarla bölünmüştür; tek bir kagir blok olarak inşa edilmezler, ancak sırayla ana modül gibi eklemlenirler: bir karenin tepesinde dört destek, tonozlu bağlantı sektörleri ve küçük bir kubbeli merkezi kısım.

iç: duvarlar

(L'interno: le pareti)

(The interior: the walls)

Dış ve iç duvarlar ise narin Venedik toprağında binanın ağırlığını hafifletmek için incedir ve neredeyse sütun ve sütun arasına gerilmiş, kadın galerilerinin korkuluklarını destekleyen diyaframlar gibi görünmektedir; destek işlevi yoktur, yalnızca bir arabellek işlevi vardır. Duvarlar ve sütunlar alt kayıtta tamamen polikrom mermer plakalarla kaplanmıştır. Zemin, opus sectile ve opus tessellatum teknikleri kullanılarak geometrik modüller ve hayvan figürleri ile tasarlanmış mermer kaplamaya sahiptir; sürekli restore edilmesine rağmen, 12. yüzyıldan bazı orijinal parçaları korumaktadır.

İç mekan: katlar

(L'interno: i pavimenti)

(The interior: the floors)

Zemin, üst Adriyatik bölgesinde yaygın olan klasik ikonografinin motiflerini (tekerlekler, kareler, altıgenler, sekizgenler, eşkenar dörtgenlerle süslenmiş çerçeveler, ortaçağ Hıristiyanlığının sembolik hayvanlarının görüntüleri) Bizans etkilerinden etkilenen diğerleriyle (ki sekiz büyük levha) yansıtır. Piedicroce'den Proconnesian mermeri ve Yükseliş kubbesinin altındaki Yunan mermerinden diğer on iki).

İç mekan: diğer unsurlar

(L'interno: altri elementi)

(The interior: other elements)

Batı kökenli unsurlar, beş mekansal birimden birinin tekrarlılığını kesintiye uğratan kripta ve sunağın (Bizans şehitliklerinde olduğu gibi) yapının merkezinde değil, papaz evindeki konumudur. Bu nedenle kollar aynı değildir, ancak doğu-batı ekseninde en geniş orta nefe sahiptirler, böylece bakışları San Marco'nun kalıntılarını barındıran yüksek sunağa yönlendiren uzunlamasına bir ana eksen oluştururlar. Ana sunağın arkasında, apsise bakan San Marco Hazinesinin bir parçası olan Pala d'oro bulunur. Ana sunağın üzerindeki ciborium'u destekleyen tarihi sütunlar grubu, belki yeniden bağlamsallaştırılmış ve hatta yanlış anlaşılmış olsa da, alıntılar da izlenerek erken Hıristiyan modellerini yeniden üretir. Bu özel olarak yeniden yaratılan canlanma, Venedik'in Konstantinopolis'i fethettikten sonra Hıristiyan Imperii'nin mirasını üstlenerek Konstantin dönemiyle yeniden bağlantı kurma arzusunda çerçevelenecektir. Presbytery, Bizans kiliselerinden esinlenilmiş bir ikonostasis ile bazilikanın geri kalanından ayrılmıştır. Kırmızı brocatelle mermerinden sekiz sütundan oluşur ve yüksek bir Haç ile taçlandırılmıştır ve Gotik heykelin bir başyapıtı olan Pier Paolo ve Jacobello dalle Masegne'nin heykelleri (14. yüzyıl sonu). Presbyterary'den, Giambattista Tiepolo'nun Çocuğun Hayranlığı'na ev sahipliği yapan Giorgio Spavento tarafından inşa edilen San Teodoro'ya adanmış kutsal bir kiliseye ve 15. yüzyıldan kalma küçük bir kiliseye girersiniz. Ayrıca, Sebastiano da Milano'nun bitki motiflerini yonttuğu portala yakın sütunlar da dikkat çekicidir.

İç kısım: sağ transept

(L'interno: transetto destro)

(The interior: right transept)

Doge Sarayı'na bağlı sağ transeptin başlangıcında, yeni seçilen doge'nin Venediklilere kendini gösterdiği yer olan kalıntıların ambosu var. Sol koridorda San Clemente şapeli ve Sacrament'in sunağı bulunmaktadır. İşte, sağ koridordaki ilginç mozaiklerde (San Marco Hazinesi odalarına girdiğiniz yerden) anlatıldığı gibi, 1094'te San Marco'nun cesedinin bulunduğu sütun. Aziz'in cesedinin bulunuşuna ilişkin mozaiklerde (13. yüzyıl), iki sahnede, bazilikanın içi ve dua duası ile doge, patrik, din adamları, soylular ve halkın şükran duası gösterilmektedir. .

İç kısım: sol transept

(L'interno: transetto sinistro)

(The interior: left transept)

Sol transeptin başında, Kutsal Yazıları okumak için bunun yerine çift ambo vardır; onu, sağ koridorda, San Pietro şapeli ve Dördüncü Haçlı Seferi'nden sonra Venedik'e gelen Bizans ikonası Madonna Nicopeia'nın şapeli takip etti. Kuzey tarafında Sant'Isidoro di Chio şapeli ve Mascoli şapelinin girişleri vardır.

mozaikler: giriş

(I mosaici: introduzione)

(The mosaics: introduction)

Bazilikanın mozaik dekorasyonu çok uzun bir zaman dilimini kapsıyor ve muhtemelen tutarlı bir şekilde birleşik bir ikonografik program tarafından dikte ediliyor. En eski mozaikler, apsis (Mesih pantokrator, ancak on altıncı yüzyılda yeniden yapılmış ve aziz ve havari figürleri) ve giriş (yukarıda sözü edilen Havariler ve Evanjelistler) mozaikleridir. Venedikli sanatçılar ve örneğin Ursiana Ravenna Katedrali'nin (1112) mozaiklerine veya Trieste'deki San Giusto Katedrali'nin apsisindeki Havarilerin mozaiklerine yakınlık gösteren sanatçılar. Havariler, Theotokos ve Evanjelistler, muhtemelen narteksin inşasından önce bile bazilikanın merkezi girişini süslediler. Binanın kalan mozaikleri, 12. yüzyılın ikinci yarısından itibaren Bizans ve Venedikli sanatçılar tarafından ikinci büyük süsleme kampanyasında eklenmiştir.

Mozaikler: altın ve yazıtlar

(I mosaici: l'oro e le iscrizioni)

(The mosaics: gold and inscriptions)

Doğu geleneğine göre ilahi ışığın bir sembolü olan altına batırılmış tüm mozaik sahneler, Latince yazıtlarla tamamlanmıştır: İncil pasajları, usulüne uygun olarak kopyalanmış veya St. Jerome'un Vulgate'inden özet olarak alınmış veya güzel Ortaçağ şiirsel biçiminde dualar ve dualar. Çeşitli mozaik sahnelerin Leonine mısrasında açıklamaları vardır. [23] Bu yazıtlar avluda da mevcuttur.

Mozaikler: opus tesselatum ve opus sectile

(I mosaici: opus tesselatum e opus sectile)

(The mosaics: opus tesselatum and opus sectile)

Bazilika'nın zeminini kaplayan 12. yüzyıldan kalma muhteşem polikrom mozaikler iki farklı teknik sunar: farklı boyutlarda tesseralar kullanan ancak düzenli olarak kesilen opus tessellatum ve özellikle farklı taşların küçük düzensiz parçalarından oluşan bir montaj olan opus sectile. geometrik ve zoomorfik motifler.

Mozaikler: atriyum mozaikleri

(I mosaici: i mosaici dell'atrio)

(The mosaics: the mosaics of the atrium)

Atriyum, Eski Ahit Hikayeleri, uzunlamasına eksendeki üç kubbe ilahi ve Kristolojik apotheosis, göreceli kemerler İncil'den bölümler, azizlerin yan kubbeleri hikayelerini sunar. Pentekost Kubbesi (batıdaki ilk kubbe), 12. yüzyılın sonunda inşa edilmiş, belki de bir Bizans mahkemesi el yazmasının Bizans minyatürlerini yeniden üretmiştir. Merkezi kubbe Yükseliş olarak adlandırılırken, Emmanuel'in ana sunağının üstündeki kubbe, Pentekost'tan sonra dekore edilmiştir. Daha sonra kendisini atriyumun (yaklaşık 1220-1240) Genesis Dome'unun tarihçesine adadı ve Cotton Bible (bir başka erken Hıristiyan dirilişi) çizimlerini sadakatle takip etti. [11] Kadim ataların hikayeleri birbirini izleyen tonozlar ve kubbeler üzerinde gelişir: Nuh, İbrahim, Yusuf, Musa. Genesis'in bu küçük kubbesi, merkezdeki altın pul bir bezemenin etrafında eşmerkezli üç dairesel bantta geometrik olarak eklemlenmiştir. Hikâye yirmi altı sahneye bölünmüştür ve yukarıda şu sözlerle başlayan Latince İncil metni çalışır: "Başlangıçta Tanrı göğü ve yeri yarattı. Tanrı'nın Ruhu suların üzerinde uçtu". Doğu ikonografisine göre - genç Mesih'te haçlı halesi ve törensel haç, Baba'nın yaşayan Sözü ve onunla özdeşleşmiş yaratıcı Tanrı figürünün her birinde mevcut olduğu yaratılış günleri birbirini takip eder. O, Yuhanna İncili'nin başlangıcında okuduğumuz gibi, evrenin yaratıcısı olan kökene kadar.

Mozaikler: kuzey transeptinin mozaikleri

(I mosaici: i mosaici del transetto nord)

(The mosaics: the mosaics of the north transept)

Daha sonra inşa edilen kuzey transept, kemerlerde San Giovanni Evangelista'ya ve Bakire Hikayeleri'ne adanmış bir kubbeye sahiptir. Güneyde San Leonardo'nun kubbesi (diğer azizlerle birlikte) ve sağ koridorun üstünde San Marco'nun hayatından gerçekler var. Bu eserlerde ve tribünün çağdaş eserlerinde Venedikli sanatçılar, Romanesk ve Gotik sanattan türetilen Batı unsurlarını giderek daha fazla tanıttılar. Daha sonra, atriyumun kuzey tarafında, muhtemelen Joseph ve Musa'nın küçük kubbelerinin mozaikleri var. XIII. yüzyılın ikinci yarısından itibaren, mimari senografilerin anlatım işlevinde indirgenmesiyle görkemli etkiler aranır. Diğer önemli mozaikler Vaftizhane, Mascoli Şapeli ve Sant'Isidoro Şapeli'ni süslemektedir.

Mozaikler: Zen Şapeli'nin mozaikleri

(I mosaici: i mosaici della Cappella Zen)

(The mosaics: the mosaics of the Zen Chapel)

Son mozaik süslemeler, çok yetenekli bir Yunan ustasının yeniden çalışacağı Zen Şapeli'nin (atriyumun güney köşesi)kilerdir.

Mozaikler: karikatürlerin yazarları

(I mosaici: gli autori dei cartoni)

(The mosaics: the authors of the cartoons)

Birçok bozulan mozaik daha sonra orijinal konuları korunarak yeniden inşa edildi. Karikatürlerin bazıları Michele Giambono, Paolo Uccello, Andrea del Castagno, Paolo Veronese, Jacopo Tintoretto ve oğlu Domenico (bunlar genellikle Lorenzo Ceccato tarafından yapılan iki Robusti'den) tarafından yapılmıştır. kutsal.

Mozaikler: ustalar ve köken

(I mosaici: i maestri e la provenienza)

(The mosaics: the masters and the origin)

On ikinci yüzyılın mozaikleri Yunan kökenlidir ve referans kolaylığı için Emmanuel'in üstadı, Yükseliş'in üstadı, Pentecost'un üstadı olarak adlandırılabilecek, birçok yardımcıyla çevrili sanatçıların eseridir. Emmanuel'in kubbesi, apsisli yarım bisiklet, Marcian, Petrian ve Clementine hikayelerinin yer aldığı yan şapeller ve transeptlerdeki İsa'nın mucizeleri ilkine atfedilir. İkincisinde, Bazilika'nın çapraz pilonunun güney tonoz ve lunetindeki Tutku ve Yükseliş hikayeleri, yan kubbeler ve Havarilerin şehitliği, üçüncüsü son olarak Pentekost kubbesi ve muhtemelen iki batı tonoz, yeniden dekore edilmiştir. John ve Cennet Kıyameti ile Rönesans. On üçüncü yüzyıldan sonra, Paolo Veneziano gibi sanatçılar tarafından "Yunancadan Latinceye" geçen sanatsal mozaik dilinin bir çevirisi gerçekleşir. Bu çeviri, S. Isidoro şapeli döngüsünde derinleştirilmiştir ve hem Paolo Uccello hem de Mascoli şapelinde, Andrea del Castagno'nun varlığının kaydedildiği on beşinci yüzyılın ortalarına doğru tamamlanmıştır.

Mozaikler: İç mozaikler

(I mosaici: mosaici dell'interno)

(The mosaics: mosaics of the interior)

Çoğunlukla 12. yüzyıldan kalma iç mekan mozaikleri, Bizans sanatının ilkelerinden esinlenmiştir. Hıristiyan kurtuluş tarihini anlatan merkezi çekirdek, Mesih kehanetlerinden dünyanın sonundaki yargıç Mesih'in ikinci gelişine (parousia) kadar uzanır ve odak noktaları ana nefin üç büyük kubbesinde bulunur: kubbe Presbytery'nin, Yükselişin ve Pentekost'un. Okuması, insanlar için ebedi güneş olan Mesih'in sembolik olarak ilişkilendirildiği güneşin seyrini takip ederek, papaz evinden cepheye, doğudan batıya doğru yapılmalıdır.

Mozaikler: iç mekan - Presbytery'nin kubbesi

(I mosaici: l'interno - la cupola del Presbiterio)

(The mosaics: the interior - the dome of the Presbytery)

Presbytery'nin kubbesinde, Meryem'in etrafında peygamberliklerinin metinlerini bildiren peygamberleri buluyoruz. Meryem'in yanında, dua eden bir tavırla ve merkezi bir konumda, İşaya kubbenin ortasındaki sakalsız genç adamı işaret ederek şu sözleri telaffuz eder: "İşte, Bakire hamile kalacak ve Emmanuel adında bir oğul doğuracak. , Tanrı bizimle" (7:14); ve İsrail'in kraliyet soyunun atası, Bizans imparatorunun görkemli cübbesini giyen Davut, ondan doğacak çocuğun krallığını ilan ediyor: "Rahiminin meyvesini tahtıma koyacağım" (Mezmur 132, 11). Aynı ikonografik tema orta nefin duvarlarında geri döner: on mozaik resim, on üçüncü yüzyılın muhteşem eserleri (pinakes), mevcut, sağ duvarda, Bakire, solda, Mesih Emmanuel, sırasıyla dört peygamberle çevrili . Kehanetlerin gerçekleşmesi, meleğin Meryem'e duyurulmasını tasvir eden sahnelerde başlar ve Magi'nin tapınması, tapınakta sunum, İsa'nın Ürdün Nehri'nde ikonostasisin üzerindeki tonozda vaftiz edilmesi ile devam eder (mozaikler yeniden yapılmıştır). Jacopo Tintoretto'nun karikatürleri).

Mozaikler: iç kısım - iki transept

(I mosaici: l'interno - i due transetti)

(The mosaics: the interior - the two transepts)

İki transeptte, duvarlarda ve tonozlarda, İsa'nın eylemleri hastaları, acı çekenleri ve günahkarları teselli etmek için sayısız resme çevrilmiştir.

Mozaikler: iç - güney ve batı tonozları

(I mosaici: l'interno - le volte sud e ovest)

(The mosaics: the interior - the south and west vaults)

Merkezi kubbenin altındaki güney ve batı tonozlarında, İsa'nın yaşamının kesin gerçekleri toplanmıştır: Kudüs'e giriş, Son Akşam Yemeği, ayakların yıkanması, Yahuda'nın öpücüğü ve Pilatus'un kınanması.

Mozaikler: iç mekan - Bahçenin Hitabeti

(I mosaici: l'interno - l'Oratorio dell'Orto)

(The mosaics: the interior - the Oratory of the Garden)

Oration'ın bahçedeki büyük panosu 13. yüzyıldan kalmadır. Bazilikanın merkezinde, ölüme galip gelen İsa'nın büyük imajının yanı sıra Diriliş'in tasviri ile Çarmıha Gerilme ve Cehenneme İniş (Yunanca anastasis) sahneleri vardır. Yükseliş kubbesinde, merkezdeki yıldızlı daire içinde, dört uçan melek tarafından yukarı doğru taşınan bir gökkuşağının üzerinde oturan Mesih vardır. Aşağıda, dünyevi dünyayı temsil eden görkemli ağaçların arasında, Bakire ve iki melekle birlikte on iki Havari duruyor. Pencereler arasında, on altı kadın figürü, dans, erdemlerin ve mutlulukların kişileştirilmesidir: mevcut birçok kişi arasında, Latince "tüm erdemlerin anası" yazıtıyla kraliyet elbiselerinde taçlandırılmış inanç, adalet, sabır, merhamet ve hayırseverliği hatırlıyoruz

Mozaikler: iç mekan - Pentekost kubbesi

(I mosaici: l'interno - la cupola della Pentecoste)

(The mosaics: the interior - the Pentecost dome)

Üçüncü kubbe, merkezde etimasia ile birlikte, güvercin sembolündeki Kutsal Ruh'un, havarilerin üzerine ateşten diller şeklinde indiği Pentikost kubbesidir. Tabanda, pencerelerin arasında, her biri kendi dilinde Hıristiyan mesajını dinleyen halk grupları temsil edilmektedir. Kubbenin tepesinde, eşmerkezli dairelerden oluşan bir halenin ortasında, tahtın, kitabın ve güvercinin sembolleri, cennetin tahtında oturan Baba'yı, sözü İncil'de yoğunlaşmış olan Söz'ü ima eder. Zeytin dalı taşıyan, tufanın sonunu ve bir yaşam ve barış geleceğini haber veren güvercin imgesiyle çağrıştırılan insanlık tarihinin yeni evresini başlatan Kutsal Ruh'a İncil'in kitabı.

Mozaikler: iç mekan - iç karşı cephe

(I mosaici: l'interno - la controfacciata interna)

(The mosaics: the interior - the internal counter-façade)

İç cephede, Aziz Mark'ın geleneksel Vaftizci Yahya'nın yerini aldığı Deesis'in (Şafaat) Bizans ikonografik motifi vardır. Papaz evinin sağ koridorunda 12. yüzyıldan kalma bir Bizans mozaiği, St. Mark'ın cesedinin Mısır'daki İskenderiye'den Venedik'e çalınmasını temsil ediyor. Venedikliler Tribuno ve Rustico, azizin cesedini bir kutuya koyan İskenderiye suç ortakları tarafından desteklenir; bunun ağlayan kanzir'e taşınması (Arapça "domuz eti"); Müslüman gümrük memurlarının kirli mallardan, İskenderiye'den çıkan nakliyeden iğrenmesi; Haliç yakınında denizde fırtına; Venedik'te bayram karşılaması. Papaz evindeki Pantokrator, mücevherli bir tahtın ortasında, sağ eli bir kutsama işareti olarak kaldırılmış ve sol eli, duyurusunun olağanüstü manevi ve eskatolojik değerini simgeleyen değerli taşlarla süslenmiş açık Kitap'ı tutuyor. kendi İncil'inin başlangıcı. Aşağıda dua eden Meryem Ana ve yanlarında iki bağışçı var: doge Ordelaffo Falier ve Bizans imparatoriçesi Atinalı Irene.

Museo Internazionale©

Daha fazla bilgi ihtiyacınız var mı?

BİNA

bina - inşaat

DIŞARISI

bina: dış

İÇ

bina: iç

MOZAİKLER

mozaikler

buralarda ne yapılır

Nerede yenir